Ση Παναγίας το ποτάμ` κάθουμαι κι αφουκρούμαι
και η ορμή του αποσβένει αυτά που τώρα ζούμε.
Κι επέκει εξέβα σην Σαντάν, ση Γιάμπολη το ρέμα,
με τα νερά τ` αδούλωτα, συνταιριασμένα μ` αίμα.
Ε ρε και νά`βγαινε ο Κούρτογλης, μέσα από τη δείσα
κι οι Τσιριπάντ` να φαίνουνταν, `σχυρά, παλικαρίσια.
Ατότε μέρ` θα χώνουνταν, αούτ` οι αφορεσμένοι,
ασά ταφία θά`ρχουνταν, όλοι οι αποθαμένοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου