Φίλοι μεν, φιλτάτη δε η αλήθεια...

   Διάβασα σήμερα ανάρτηση φίλου μου στο facebook, όπου αναφέρει ανακρίβειες για την πατρίδα μου, τη Νικόπολη του Πόντου. Έτσι, πάλι έγινα ο «κακός» της υπόθεσης και σχολίασα με το παρακάτω κείμενο:

1)Η Νικόπολη δεν είναι σε καμία περίπτωση «του ήλ` το κάστρον». Αυτό τοποθετείται ανατολικότερα, στη Μονή του Αγίου Γεωργίου Δεβρεντζή, στα νότια της Χερίανας (χωρίς πάλι να είναι απολύτως εξακριβωμένο).

2)Δεν υπήρχε «Μιθριδατικός πόλεμος», δηλαδή ένας, αλλά τρεις. Πρώτος, δεύτερος και τρίτος Μιθριδατικός πόλεμος.

3)Οι Ρωμαίοι δεν επικράτησαν τον 6ο αιώνα πΧ (αφού τότε δεν υπήρχε καν η Ρώμη ως αυτοκρατορία), αλλά το 66 πΧ, με τη νίκη του Πομπηίου εναντίον του Μιθριδάτη Στ΄ του Ευπάτορα στην τοποθεσία που ιδρύθηκε μετέπειτα η Νικόπολις και ολοκληρωτικά το 63 πΧ με το θάνατο του Μιθριδάτη . Η ίδρυση της Κολωνίας δεν έχει καμία σχέση με τη νίκη του Πομπήιου, αλλά εντάσσεται στο πλαίσιο της πολιτικής δημιουργίας αποικιών Ρωμαίων πολιτών.

4)Οι αντικρουόμενες απόψεις για την ακριβή τοποθεσία της νίκης του Πομπήιου, όπως περιγράφεται από τις αρχαίες διασωθείσες πηγές (που αντιγράφουν η μία την άλλη) δεν αφήνουν καμία αμφιβολία σε όποιον έχει επισκεφτεί την περιοχή και γνωρίζει τον απόκρημνο βραχώδη όγκο του σημερινού Σεμπίνκαραχισαρ, την «απλωσιά» του Πιούρκ και το «απόμερο» του Κοϊλάχισαρ. Όσον αφορά την Τεφρική, είναι αστείο και μόνο που το συζητάμε, ως περίπτωση να αποτελεί την αρχαία Νικόπολη.

5)Η ονομασία Μαυρόκαστρο είναι πολύ νεώτερη του 11ου αιώνα, αφού καταγράφεται ήδη από τους Άραβες.

6)Οι Οθωμανοί αρχικά διατήρησαν την ονομασία Καραχισάρ, μετά την ονόμασαν Καραχισάρ-ι Σαρκί (Μαυρόκαστρο της Ανατολής), όχι όμως και Σεμπίνκαραχισαρ (που είναι ονομασία του 20ου αιώνα και αποδόθηκε μετά από πρόταση του Μουσταφά Κεμάλ).

7)Ο αοίδιμος Μητροπολίτης (τελευταίος) Κολωνίας, Γαβριήλ Πρεμετίδης, δεν επισκέφθηκε ποτέ την περιοχή της Νικοπόλεως και δεν είχε ιδίαν άποψη για όσα έγραψε. Η δε συγκεκριμένη διατριβή που εκπόνησε στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, βασίζεται ως επί το πλείστον σε παλαιότερες δημοσιευμένες πηγές, με πολλά λάθη, παραλείψεις και ανακρίβειες, που είναι απορίας άξιο πώς εγκρίθηκε από πανεπιστημιακούς που «υποτίθεται» γνώριζαν το αντικείμενο που εποπτεύουν και ελέγχουν. Αυτά βέβαια δεν μειώνουν στο παραμικρό την προσωπικότητα και το κύρος του Γαβριήλ Πρεμετίδη, όσον αφορά την πολύχρονη προσφορά του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και κυρίως όσον αφορά τη θεολογική του κατάρτιση.

8)Μετά τη Μάχη του Ματζιγκέρτ, η Νικόπολη δεν πέρασε στα χέρια των Σελτζούκων, αλλά πλέον άρχισα να βαριέμαι να γράφω λεπτομέρειες (για τη μετέπειτα πορεία του Ρωμανού Διογένη, τις ενδοβυζαντινές έριδες και κινήματα, τους Νορμανδούς μισθοφόρους και τον Κρισπίνο, τον Κατακαλών Κεκαυμένο κλπ κλπ κλπ…).

9)Οι Οθωμανοί άλωσαν και πήραν τη Νικόπολη τον 15ο και όχι το 16ο αιώνα (Δεκαπενταύγουστο του 1473), αλλά από τους Τουρκομάνους Σιίτες Ασπροπροβατάδες του Ουζούν Χασάν (να μη σας «ζαλίζω» όμως με τα πλέγματα συνοικεσίων, συμμαχιών και συγγενειών που είχαν οι Κομνηνοί εκείνη την εποχή με μουσουλμανικά φύλα…).

Δεν περιγράφω άλλο…

Νίκος Πετρίδης

ΥΓ: Το έχω πει αμέτρητες φορές. Όπου διαβάζω ανακρίβειες και διαστρεβλώσεις για την Ιστορία και την Πατρίδα ΜΑΣ, θα παρεμβαίνω και ας θυμώνει όποιος θέλει. Δε μπορεί να συνεχίσουμε να πετάμε ελαφρά τη καρδία στο διαδίκτυο όσα διαβάσαμε δεξιά κι αριστερά, χωρίς να έχουμε εκ των προτέρων αξιολογήσει και ελέγξει τη βασιμότητά τους και την αξιοπιστία αυτών που τα έγραψαν.
Γι` αυτό καταντήσαμε στο σήμερα. Να χορεύουμε «ποντιακά» σα μπαλέτα, χωρίς να ξέρουμε ΠΟΥ και ΠΟΙΟΣ είναι ο ΠΟΝΤΟΣ.