Μιθριδάτης και Πομπήιος

Ιμπραχίμ, ο γιός του Ηρακλή
Εκδόσεις Ινφογνώμων – ISBN: 978-960-8362-70-3 – σελ. 400
(Απόσπασμα από το 4ο κεφάλαιο):

Λίγο πολύ όπως τα έλεγε ο δάσκαλος ήταν. Η Ρώμη, από τότε που άρχισε να γίνεται ολόκληρη αυτοκρατορία, πάνω στο ελληνικό πνεύμα και στον ελληνικό πολιτισμό πάτησε για να σταθεί. Ό,τι έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του για να απλώσουν τον ελληνικό πολιτισμό χτίζοντας παντού ελληνικές πόλεις, το ίδιο έκαναν και οι Ρωμαίοι. Περισσότερες από τριάντα καινούργιες έχτισε ο Πομπήιος στη Μικρά Ασία. Κι εκεί που έδωσε την πιο σπουδαία μάχη του, έστησε τη Νικόπολη. 

Το μυαλό του Ηρακλή από ώρα είχε πάρει φωτιά. Σα να ήταν μέσα στη μάχη, σα να έβλεπε τον Πομπήιο με το αστραφτερό κράνος και την κόκκινη χλαμύδα του πάνω στο άσπρο άλογο, να δίνει διαταγές στις λεγεώνες κι οι άντρες του να κινούνται με τάξη και πειθαρχία, χτυπώντας τα σπαθιά στις ασπίδες και τα πόδια στο χώμα, κάνοντας τη γη να τρέμει και τον ουρανό να μη μπορεί να χωρέσει τη βροντή, σα να πέφτουν χίλιοι κεραυνοί μαζί.
Και μ` ένα γρήγορο βλεφάρισμα, να βρίσκεται ξαφνικά στην κορφή του λόφου, μέσα στα βράχια και να έχει μπροστά του το βασιλιά του Πόντου. Το άτι του να σηκώνεται στα πίσω πόδια. Αυτό το ζώο το περήφανο, το μαθημένο σε αίμα και μάχες αμέτρητες, να τρομάζει τώρα από μια απροσδιόριστη απειλή.
Ο Μιθριδάτης όμως την έβλεπε να έρχεται αυτήν την απειλή και ήξερε ότι ήτανε θανάσιμη. Οι δικοί του είχαν πιάσει όλα τα περάσματα για την κορφή και θα πολεμούσαν μέχρι τον τελευταίο, αλλά πάλι ανησυχούσε. Έδωσε διαταγή να ψάξουν να βρουν διέξοδο και νά`ναι έτοιμοι να φύγουν από κεί. Η σιγουριά και η γενναία αποκοτιά τριάντα χρόνων με μάχες και νίκες, είχανε δώσει τη θέση τους σε μια ύπουλη ανησυχία και σε μια έντονη επιθυμία να πάρουν όλα ένα τέλος.
Δεν δίστασαν οι Ρωμαίοι και δεν φοβήθηκαν τα ταμπούρια των δικών του. Ένα-ένα τα πατούσανε κι ανέβαιναν στην κορυφή. Και τότε, με μια άγρια κραυγή, «χααααα», ο Μιθριδάτης χτύπησε με τις φτέρνες του στα πλευρά το άτι και με το δεξί χέρι υψωμένο να κρατά το βασιλικό δόρυ, άρχισε να καλπάζει στο μονοπάτι που βρήκαν νωρίτερα οι δικοί του. Πάνω στις κοφτερές πέτρες και στα απότομα βράχια έσπαζαν κνήμες αλόγων, λιανίζονταν κόκκαλα ιππέων, τσακίζονταν σώματα και όπλα, άνθρωποι και ζώα. Μια κάθοδος πέρα από κάθε λογική, μια απεγνωσμένη προσπάθεια διαφυγής και σωτηρίας.
Σα να τον πήραν οι θεοί στα χέρια τους και να τον άφησαν στα ριζά του λόφου, ο Μιθριδάτης μπόρεσε να σπάσει τον κλοιό, σώος κι αυτός και τ` άλογό του. Μαζί με όσους από τους σωματοφύλακές του κατάφεραν το ίδιο, κάλπασαν ξέφρενα προς τη μεριά της Χερίανας και χάθηκαν σα φαντάσματα μέσ` το βαθύ σκοτάδι.

Τινάχτηκε ο Ηρακλής και σα να ξύπνησε από όνειρο.
«Εμείς με ποιόν είμαστε κυρ-δάσκαλε; Με το Μιθριδάτη ή με τον Πομπήιο; Με τους Έλληνες ή με τους Ρωμαίους;»
Γέλασε ο Αβράμης. Κατάλαβε ότι ο Ηρακλής ζούσε μέσα στο μυαλό του όλα όσα του έλεγε και προσπαθούσε να καταλάβει, να στήσει τον εαυτό του, τους δικούς του, τους χωριανούς του, σε μία θέση μέσα στην ιστορία.
Σταμάτησε να γελά, σκέφτηκε για λίγο και του μίλησε με φωνή χαμηλωμένη.
«Και με τους δύο είμαστε Ηρακλή. Και με το Μιθριδάτη και με τον Πομπήιο. Και οι δύο βοήθησαν να φτάσουν οι Έλληνες μέχρι εδώ και μέχρι σήμερα. Και με τους Έλληνες και με τους Ρωμαίους είμαστε. Γιατί και οι Έλληνες τότε είχανε γίνει Ρωμαίοι και όλοι μαζί μετά, ξαναέγιναν Έλληνες».
«Ναι αλλά τη Νικόπολη την έχτισαν οι Ρωμαίοι».
«Εξηνταέξι χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός έγινε αυτή η μάχη Ηρακλή μου. Και σ` αυτήν την καινούργια πόλη, ο Πομπήιος άφησε για κατοίκους παλιούς στρατιώτες του και τραυματίες. Τους έδωσε και χωράφια στην περιοχή, όπως ήταν τότε το συνήθειο και έμειναν εδώ. Άλλοι είχαν μαζί τους οικογένειες ν` ακολουθούν. Άλλοι τις έφεραν μετά και άλλοι βρήκαν ντόπιες και παντρεύτηκαν.
Αυτές οι λεγεώνες του Πομπήιου δεν είχαν στρατιώτες απ` τη Ρώμη, αλλά από τη Μακεδονία και την Ήπειρο. Κάποιοι ιστορικοί γράφουν ότι ήταν και Έλληνες Ιταλιώτες από την Απουλία και την Καλαβρία.
Αυτοί γέννησαν τη Νικόπολη παιδί μου. Αυτοί ήταν οι Νικοπολίτες».

https://www.facebook.com/Ibrahim.son.of.Hercules