Κεμπάπια, ντονέρ, κιοφτέ, πιλάφ’ και πλιγούρ’ και πιλίτε.
Μέλιν παλαλόν, κορκότιν για την τανέαν, σιτάλευρο, καλαμποκάλευρο για το χαβίτζιν, χατζάρ’ για το πιλάφι.
Φασούλε και λάχανα.
Ποσίντε (καβουρντισμένο σιτάλευρο) και χαβούρτε (φρουτάλευρο).
Βούτορον και ξύγαλαν, τουρσία και γιοχάδες.
Τσεμίτζια (αποξηραμένα μούρα), παστίλα (από πεκμέζ μούρων), μασούρας (ξερά αγριοτριαντάφυλλα), τζουρανέας (σταφίδες), κάρυα (τσεβίζια, καρύδια), λεπτοκάρυα (φουντούκια), βελάνε (ήμερα βελανίδια) και τσίρε (αποξηραμένα μήλα, αχλάδια, σύκα και δαμάσκηνα).
Χωρίς κρουασάν, χωρίς barilla, χωρίς freddo cappuccino, χωρίς macdonald και hamburgers, χωρίς εσπρεσσάκια, χωρίς μνημόνια και ΑΤΜ.
Μέχρι εκεί που έφταναν οι δυνάμεις τους. Και επιβίωσαν…
Νικόπολις και τα μυαλά στο …κάστρο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου