"Το τρομαχτόν τη Γαρέσαρης. Να μη σταματάνε τα ποδάρια ούτε στιγμή, να σηκώνονται τα χέρια ψηλά, να δείχνουν τα παλικάρια την αντρειοσύνη τους στον εχθρό, στο κακό που στέκεται απειλητικά απέναντι, κι ας μην το βλέπουν καθαρά.
Κι όταν δεχτούν το πρώτο φανταστικό χτύπημα, πισωπατούν, παίζουν οι ώμοι και τα χέρια πάνε πίσω για να ξανάβρουν την ισορροπία που έχασαν και μετά λακτίζουν μπροστά, σαν ταύροι προτάσσουν τα φονικά τους κέρατα και πέφτουν επάνω σ` αυτόν που τόλμησε να μπει στο διάβα τους.
Αααααααχούούούού, κραυγάζουν μαινόμενοι όλοι μαζί και λυγίζουν τα γόνατα και τρεμουλιάζουν τους ώμους, τινάζεται κάθε σημείο του κορμιού τους, στρέφονται ζερβά, δεξιά, ένα, δύο, τρία βήματα στα πλάγια, μαζεμένοι χαμηλά, για να τιναχτούν μετά με δύναμη και να χτυπήσουν προς τα πάνω και ψηλά, έρχομαι, φυλάξου.
Και πάλι όρθιοι με έναν πήδο και τα χέρια ψηλά στον ουρανό, από τους ορεσίβιους μαχητές της Νικοπόλεως, των ακριτών εγγόνια, «τέκνα μαρτύρων κι ομολογητών», θεριά για τη φαμέλια τους, το γαίμα τους και του Χριστού την πίστην."
ΠεΝ
