Νικόπολις - Γαράσαρη - Sebinkarahisar - Susehri.

Σας κάνουν ..κλικ; Καλώς ήρθατε!

Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

Η ρίζα`μουν η αφορεσμένη…


   Στον άλλο κόσμο όταν θα πάμε, εκεί που θα συναντήσουμε λυκοπάππους και αρκοπάππους εμούν, άραγε θα μπορέσουμε εντάμαν να χορέψουμε; Ή θα μας βλέπουνε και θα ξύνουν το `φκάλι`τουν, αυτοί οι αφκιασίδωτοι ορεσίβιοι Ρωμιοί, προσπαθώντας να καταλάβουνε ντο εν` αβούτο ντο ελέπ`νε. 
   Άντε μετά να τους εξηγείς για τους συλλόγους, τους δασκάλους, τα φεστιβάλ, τα πανηγύρια, τα μπαλέτα, τα βήματα, τις παρτιτούρες, την αποστειρωμένη πολιτιστική μονοκαλλιέργεια, την πολυξεροσύνη των «ειδημόνων του οργανωμένου χώρου», τους «ελεύθερους επαγγελματίες», τους ηλεκτροτραγωδάνους, τους βιρτουόζους βιολιστές, τους «Νουρέγιεφ» της πίστας κοκ.
   Γι` αυτήν τη μετάλλαξη, γι` αυτή την «πολιτισμοκτονία» θα μιλήσει κανείς ελεύθερα, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος;

Σάββατο 27 Αυγούστου 2016

Στην «Οδό των Φηγών»…


   Εδώ στέκεται ακόμα αγέρωχη η Αγία Τριάς, ωσάν φηγός κι αυτή αναμετράται με τις αιωνόβιες «οξιές» που έχει γύρω της.
   Κι αν στη Δωδώνη τα φύλλα των φηγών που θρόιζαν, ψιθύριζαν, λένε, στους ιερομάντεις του Διός τα μελλούμενα, εδώ μονάχα όσα πια πέρασαν μπορεί ν` ακούσει ο μυημένος, αρκεί να κοπιάσει για να μάθει ν` ανιχνεύει τα μυστήρια, τ` ανείπωτα, τα διπλοσφραγισμένα.
   Και τότε ίσως να νιώσει και μάτια παιδικά, εφηβικά και χαμογελαστά να τον περιεργάζονται, ανεξίτηλα αποτυπωμένα στο Ζάππειο, μα και στο απέναντί του Εσαγιάν των Αρμενάντων.
   Ίσως δε να καταλάβει, μύστης νεόκοπος κι αυτός, όσα πασχίζανε οι επίγειες εξουσίες να συσκοτίσουν παλαιόθεν. Και όσα εξακολουθούν να ζουν και ν` ανασαίνουνε ακόμα, ν` αφουγκραστεί και να τα νιώσει.
   Εδώ, στο Meşelık Sokak, στην Οδό των Φηγών, στη Βασιλεύουσα Πόλη των Πόλεων.

Νίκος Πετρίδης
Εν Κωνσταντινουπόλει


Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

Η άλλη Αυτοκρατορία του Βυζαντίου: ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ...


Η άλλη Αυτοκρατορία του Βυζαντίου: ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ
Byzantium`s other Empire: TREBIZOND
Bızans`ın öteki İmparatorluğu: TRABZON 
ή αλλιώς: Τα «παιδιά» και τα «κουκιά» του Πόντου…


   Εδώ, στην Πατρίδα, επιστήμονες κάνουν εκθέσεις και ασχολούνται με την ιστορία και τα «παιδιά» του Πόντου…
   Εκεί, στην πατρίδα, ποντιοπατέρες-πανεπιστήμονες-πολυπράγμονες-μπίζνεσμεν-καλλιτέχναι-πολιτικάντηδες-ερευνητές-συλλογίστας/ομοσπονδίστας/συνομοσπονδίστας-μωροφιλόδοξοι-σερρανίστας/κεμεντζεσίστας/παναϊρτζίστας- επιτήδειοι «εισοδιστές»-οπορτουνιστές κοκ κάνουν tv-debates και interviews, gala με vip, κονέ με πολιτικούς-σλούρπινγκ σε επιχειρηματίες-ακκίζονται-κορδώνονται και αντιμάχονται για οφίτσια, λεζάντα, επιδοτούμενο «τραβεστί πολιτισμό», «ευγενικές και ανιδιοτελείς» χορηγίες και κυρίως για τα «κουκιά» του Πόντου…
   Θλίψις απέραντη…
   O tempora o mores...

Νίκος Πετρίδης
Κωνσταντινούπολη


Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

22 Αυγούστου 1924...


22 Αυγούστου 1924 (σαν σήμερα, πριν από 92 χρόνια),
οι λυκοπάπποι μου από το Καστέλλον / Ασάρτζουχ της Νικοπόλεως Πόντου,
έφτασαν πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη, με το πλοίο «Αρχιπέλαγος».

Σάββατο 20 Αυγούστου 2016

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2016

ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ημετέρα - Νικόπολις Πόντου...



Αφιερωμένο στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου (5ος αιώνας)
στη Νικόπολη της Ρωμανίας.
Γη μαρτύρων και ομολογητών, πεδίον δόξης Ακριτών,
ανέσβηγος ημετέρα πατρίς...
Δεκαπενταύγουστος 2016.


Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Δεκαπενταύγουστος στη Ρωσία...


   Τα ποντιοπούλια γιορτάζουν την Παναγία στην περιοχή του Νοβοροσίσκ.
   Ένας λαός διαιρεμένος, εσαεί πρόσφυγες, ξεριζωμένοι από την προαιώνια πατρίδα μας. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει..."Στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος"...

(βίντεο Νίκος Σιργκανίδης)

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2016

Η Αγία Ευφημία της Χαλκηδόνας...


   Δεκαοκτώ χρόνια πριν ιδρυθεί το Βυζάντιο (η μετέπειτα Κωνσταντινούπολη), οι Μεγαρείς άποικοι είχαν ιδρύσει στην απέναντι ασιατική πλευρά τη Χαλκηδόνα, το 685 π.Χ.
   Εδώ γεννήθηκε κι εδώ μαρτύρησε το 303 μ.Χ. η Αγία Ευφημία, στα χρόνια των διωγμών του Διοκλητιανού.
   Εδώ αργότερα έχτισε ναό στη μνήμη της ο Μέγας Κωνσταντίνος και εδώ οι Πατέρες της Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου (τη βοηθεία και ευλογία της Αγίας Ευφημίας) καταδίκασαν τους αιρετικούς μονοφυσίτες.
   Εδώ, το 16ο αιώνα, η αρχαία Μονή της Αγίας Βάσσης μετονομάστηκε σε Μονή της Αγίας Ευφημίας και το 1694 οικοδομήθηκε ο νέος Ναός.
   Και σήμερα, εδώ, στην ταπεινή Αγία Ευφημία της Χαλκηδόνας / Καντίκιοϊ, χτυπά ακόμα η καρδιά της Ορθοδοξίας και της Ρωμανίας. Μετά από τόσους αιώνες...

Νίκος Πετρίδης


Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

Κάδοι Φρυγίας (ανύπαρκτοι κι αυτοί για τους πολλούς)…


   Τριακόσια τριάντα χρόνια πριν το Χριστό, είναι ένας άλλος «Θεός» που διαφεντεύει στην Ανατολή. Κυρίεψε ο Αλέξανδρος τη Μικρασία και τη Συρία και την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο και σπεύδει τώρα στα Γαυγάμηλα, τα Σούσα και την Περσέπολη, να αποτελειώσει το Δαρείο.
   Παντού ιδρύει νέες πόλεις, παλαίμαχους στρατιώτες του εγκαθιστά, τον «τρόπο τον ελληνικό» του φέρεσθαι και ζείν και πολιτεύεσθαι, μα πιο πολύ του παιδεύειν εξαπλώνει, και φέρνει κι άλλους απ` τη Μακεδονία στη θέση τους, για να γευτούν κι αυτοί τη γλυκιά μέθη της νίκης και της εκδίκησης για όσα κάνανε οι Πέρσες στην Ελλάδα παλαιόθεν.
   Κι έρχεσαι εσύ, δύο χιλιάδες και τριακόσια σαράντα έξι χρόνια μετά, καταμεσήμερο στη Φρυγία να ψάχνεις σκιά στους Κάδους, την πόλη που φτιάξανε τότε στις όχθες του Έρμου ποταμού οι Μακεδόνες άποικοι, του Αλεξάνδρου οι συμπολεμιστές.
   Εδώ στην πόλη των «Καδοηνών Μακεδόνων», όπως οι ίδιοι έγραφαν στα νομίσματά τους, με τους «Σεβαστούς» και τους «Αυγούστειους» αγώνες της ρωμαϊκής περιόδου, την Επισκοπή των Βυζαντινών και την πλημμυρίδα νέων επιδρομέων, χίλια και βάλε χρόνια μετά τη φτιάξη της, μένεις μαρμαρωμένος και κοιτάς το μαρμαρένιο κίονα, όρθιο ακόμα να στέκεται, μα τόσο μόνος να επιμένει, να φωνάζει, χωρίς φωνή ν` ακούγεται, να ξεθωριάζουνε όλα τα γύρω τα μετέπειτα, μπροστά στο μάρμαρο που γλύφτηκε και γίνηκε κιονόκρανο ελληνικό, και τέτοιο μέχρι τα τώρα έμεινε, μαρμάρινη ταυτότητα της των «Καδοηνών Μακεδόνων» πόλεως, να δηλώνει «Μακεδονίς ειμί», καταμεσής στα αιώνια «μαρμαρένια αλώνια» της Μικρασίας και του Αλέξανδρου, του Μιθριδάτη και του Ηράκλειου, του κάθε ανώνυμου Ακρίτη και Ρωμιού…
   Μαρμαρένιος ο κίονας, μαρμαρένιοι και τόσοι άλλοι παλαιοί εδώ, μαρμαρωμένος εσύ, μαρμαρωμένος και ο βασιλιάς, και μείναν μοναχά τα μάρμαρα για να στοιχειώνουνε τις ρίζες τις παλιές μας τις μαρμάρινες, και το μαρμαρωμένο μας το σήμερα…

Νίκος Πετρίδης