Μίαν, εσερεύταν σ’ έναν μέρος Τρουκ’ και Ορωμαίοι και γονούσευσαν. Σίτε εκαλάτζευαν κι έστεκαν, άρτουχ εσκάλωσαν και έλεγαν για την πίστιν εμούν.
Ήνας Τρούκος είπεν σ’ Ορωμαίοις:
-«Για πέστε ‘μεν, ας τερώ σας. Τ’εσέτρον ο παράδεισον εν κι άλλο καινούριν κι άλλο σαλτανατλίν, γιόκσαμ τ’εμέτρον τη Τρουκωνών».
Χαμάν ένας Ορωμαίος ελάγκεψεν ση μέσ’ απές και είπεν:
-«Τζάνουμ Μούσταφα, γιατί λες αβού; Αλλάχ, Αλλάχ, χέλπετε τ’εσέτρον ο παράδεισον ασ’ τ’εμέτρον κι άλλο καινούριν εν. Πάντα αμούν ήλος παρλαάβ. Τ’εμέτρον πα τ’ Ορωμαίων εν χάρμα χαλάγιν. Απάν εκέν να κρους χαμάν ρουζ’, χαλάεταιν».