Δεκαπενταύγουστος στη Ρωσία.

Τα ποντιοπούλια γιορτάζουν την Παναγία στην περιοχή του Νοβοροσίσκ. 

Ένας λαός διαιρεμένος, εσαεί πρόσφυγες, 

ξεριζωμένοι από την προαιώνια πατρίδα μας. 

Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει...

ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ημετέρα - Νικόπολις Πόντου.

Αφιερωμένο στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου (5ος αιώνας) 

στη Νικόπολη της Ρωμανίας. 

Γη μαρτύρων και ομολογητών, πεδίον δόξης Ακριτών, 

ανέσβηγος ημετέρα πατρίς...

Δεκαπενταύγουστος 2015.

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Στην Ελλάδα λέμε: "Μαζεύουμε φουντούκια".

Στον Πόντο λέμε: "Λεπτοκάρυα `σωρεύωμε". (συσσωρεύουμε)

Στην Ελλάδα λέμε: "Θα φάμε γιαούρτι".

Στον Πόντο λέμε: "Οξύγαλαν να τρώγωμεν".

Στην Ελλάδα λέμε: "Φτιάξε τα παντζάρια".

Στον Πόντο λέμε: "Ποίησον τα σεύτλα". (τεύτλα)

Στην Ελλάδα λέμε: "Μάζεψε φράουλες".

Στον Πόντο λέμε: "`Σώρευσον χαμαικέρασα"...

Η χρηματοδοτούμενη «φιλία»…

   Επικοινώνησε σήμερα μαζί μου μία κυρία, Τουρκάλα από τη Σμύρνη. Μου πρότεινε να συμμετάσχω και να συνεισφέρω με τις απόψεις μου σε ένα project με τίτλο «Γεφύρωση των Μέσων Ενημέρωσης Ελλάδας – Τουρκίας».
   Αφού ζήτησα επιπλέον πληροφορίες, έμαθα ότι το έργο αυτό ξεκίνησε από τον Οκτώβριο του 2014 και θα διαρκέσει μέχρι τον Ιανουάριο του 2016. Στόχος του είναι «η ανάπτυξη ενός βιώσιμου διαλόγου σε διάφορα θέματα, ανάμεσα στους δημοσιογραφικούς οργανισμούς Τουρκίας και Ελλάδας μέσω των ΜΜΕ, έχοντας ως βάση την αμοιβαία κατανόηση και συνεργασία».

   Ψάχνοντας λίγο ακόμα έμαθα ότι το έργο χρηματοδοτείται «από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Δημοκρατία της Τουρκίας» και έχει έδρα τη Σμύρνη. Εκεί πραγματοποιήθηκε και η πρώτη συνάντηση των συμμετεχόντων (δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί κλπ) από τις δύο πλευρές, με ανταλλαγή δώρων, αναμνηστικών πλακετών και φωτογραφήσεων.
   Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω πλήρη κατάλογο των Ελλήνων συμμετεχόντων. Οι δύο εταίροι που «τρέχουν» το πρόγραμμα δε φαίνεται να έχουν άλλη ανάλογη εμπειρία στα ελληνοτουρκικά. Μάλιστα το λινκ που παραπέμπει στον εταίρο εξ Ελλάδος, οδηγεί σε ιστοσελίδα γραφιστικής εταιρίας, η οποία όμως είναι «υπό κατασκευή».

Το «ύφος» και η πατρίδα…

   Ο φίλος μου Ιωάννης Ιντζές από τη Γερμανία, μου έστειλε ένα βιντεάκι με καλλιτέχνη που παίζει «γαρεσαρέτ’κα» και με ρώτησε αν έχω κάτι να πω «για το ύφος». Του υποσχέθηκα να απαντήσω δημόσια (άσχετα από τον εν λόγω καλλιτέχνη, του οποίου το όνομα δεν έχει σημασία):
   Εγώ από μουσική και χορούς και «ύφος» ξέρω ελάχιστα, ίσα δηλαδή που να μην το παίζω ξερόλας Πόντιος. Το γονίδιο όμως με βοηθά να καταλάβω τις περισσότερες φορές αν αυτό που ακούω και βλέπω, έχει πραγματική ψυχή μέσα του και δε στηρίζεται μόνο σε νότες και παρτιτούρες και διαβαστούς βηματισμούς.

Οι Αρχηγοί ΓΕΣ...

Ο Τούρκος αρχηγός ΓΕΣ, από τα Πλάτανα Τραπεζούντος.
Ο Έλληνας αρχηγός ΓΕΣ από το Κιρίκιον και τη Μπάλτζανα Νικοπόλεως.
(Τα ...μυτία παρελαύνουν...).

Όταν τα γονίδια είναι ανίκητα...

Χωρίς μουσική υπόκρουση. Χωρίς να μετράνε βήματα από σημειώσεις σεμιναρίων. Χωρίς παραγγέλματα (...πύρ!!!!!!) από χοροδιδάσκαλους. 
Τα πόδια κινούνται αυτόματα, οδηγούμενα από την ψυχή. Ο ρυθμός έμφυτος και τα ξεσπάσματα πηγαία. 
Απόλυτη αρμονία με το φυσικό πατρώο περιβάλλον και την ιστορία... 
Διάλειμμα σε ορεινό σχολείο... Κάπου στη Ρωμανία...

Νικόπολις - Ιούλιος 2015

Πουλώντας σιμίτια, στην κάψα της Αμισού...

Νικόπολις: "Στην καρδιά της Ρωμανίας".

Νικόπολις: "Στην καρδιά της Ρωμανίας"...

Δύο χιλιάδες χρόνια ελληνικής ιστορίας.

Ο κυματοθραύστης του ελληνορθόδοξου Πόντου,

απέναντι σε Πέρσες, Άραβες, Τουρκομάνους και αιρετικούς.

Για είκοσι αιώνες πεδίο δόξας και ηρωισμού ακριτών,

μαρτύρων και ομολογητών.

Pontischer Kulturverein Waiblingen - Die Argonauten 

9-10-2015

Κοντά μας ο κ. Νίκος Πετρίδης.

Σας περιμένουμε...

Στη Μονή της Παναγίας, Νικοπόλεως Πόντου.

Το προσκύνημά μας στην Παναγία της Γαράσαρης

(Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου,

ιδρυθείσα το 475-480 μΧ, από τον Άγιο Ιωάννη τον Ησυχαστή),

στο βράχο της Αναλήψεως, σε υψόμετρο 1.963 μέτρα,

λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της Νικοπόλεως.

Αποσπάσματα από ρεπορτάζ του τουρκικού ομίλου ΜΜΕ, DHA.

Προσκύνημα στη Νικόπολη - Ιούλιος 2015

   Ευχαριστώ ολόψυχα τους συμπατριώτες και τα "Ταξίδια Τραπεζούς" του κ. Φωκίωνα Φουντουκίδη, που συμμετείχαν μαζί μου σ` αυτό το προσκύνημα στην προαιώνια πατρίδα μας, τη Νικόπολη Πόντου. Εύχομαι οι ίδιοι, τα παιδιά και τα εγγόνια τους, να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν πάλι αυτό το προσκύνημα, γιατί η παρουσία μας εκεί είναι δήλωση εντοπιότητας και κληρονομιάς ελληνορθόδοξης ιστορίας και πολιτισμού από τα βάθη των αιώνων και στους αιώνες των αιώνων...
   Ευχαριστώ επίσης όλους τους φίλους μου στη σημερινή Γαράσαρη, για την υποδοχή και τη φιλοξενία που επιφύλαξαν στους συνταξιδιώτες μου.

Νίκος Πετρίδης

Για την ανακοίνωση της ΠΟΕ και το Φεστιβάλ Χορών 2015

   Διάβασα σήμερα τον καταμερισμό των χορών, που θα παρουσιαστούν στο 11ο Παμποντιακό Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών της ΠΟΕ, που θα πραγματοποιηθεί στη Λευκόβρυση Κοζάνης τον Οκτώβριο, όπως έχει αναρτηθεί στον επίσημο ιστότοπο της εν λόγω Ομοσπονδίας. Έχω να παρατηρήσω τα εξής:

   1ον) Μεταξύ των χορών αναφέρεται και ένας με την ονομασία "Ούτσαϊ Γαράσαρης". Τέτοια ονομασία χορού ΔΕΝ υπάρχει. Προφανώς οι συντάκτες του προγράμματος εννοούν το χορό με την τουρκική ονομασία "Ουτς-αγιάχ" (ελληνιστί "τριποδία").

   2ον) Αναφέρεται επίσης ο χορός "Ομάλι Γαράσαρης". Η σωστή ονομασία αυτού του χορού της Νικοπόλεως, είναι "Ομάλιν" και όχι "ομάλι", όπως ακριβώς λέμε "θύριν" και όχι "θύρι", "ορνίθιν" και όχι "ορνίθι", "ρασίν" και όχι "ρασί", "κεντρίν" και όχι "κεντρί", "πυρήφτιν" και όχι "πυρήφτι", "συρίγιν" και όχι "συρίγι" κοκ.

   3ον και σημαντικότερον) Το όνομα της πατρίδας μας είναι "ΝΙΚΟΠΟΛΙΣ". Αυτό το όνομα το έχει εδώ και 2.081 χρόνια, από το 66 π.Χ., όταν ιδρύθηκε. Η ονομασία "Γαράσαρη" (την οποία χρησιμοποιούμε στις ιδιωτικές μας συνομιλίες μέχρι σήμερα), είναι παραφθορά της τουρκικής λέξης "Καραχισάρ", που σημαίνει "Μαυρόκαστρο". Έτσι αποκάλεσαν από τον 7ο μ.Χ. αιώνα οι Άραβες επιδρομείς τη Νικόπολη. Αργότερα το μετέφρασαν οι Τουρκομάνοι στη γλώσσα τους και έμεινε μέχρι τις μέρες μας, ως "Γαρεϊσάρ" με την τοπική προφορά.
   Μπορεί λοιπόν οι Τούρκοι να ονομάζουν "Γαρεϊσάρ" και "Καραχισάρ" τη Νικόπολη, μπορεί εμείς να την αποκαλούμε χαϊδευτικά "Γαράσαρη", όπως και οι πρόγονοί μας, αλλά ένας επίσημος φορέας συλλογικής έκφρασης των Ελλαδιτών ποντιακής καταγωγής, ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να χρησιμοποιεί σε επίσημα κείμενά του αυτήν την ονομασία. Ούτε βεβαίως τις ονομασίες Σαμσούντα αντί Αμισός, Ορδού αντί Κοτύωρα, Ερζερούμ αντί Θεοδοσιούπολις κοκ.
   Όπως στο ίδιο πρόγραμμα της ΠΟΕ, αναγράφεται ο χορός "σαρίκουζ" ως Αργυρουπόλεως και όχι ως Κιμισχανάς, έτσι ακριβώς απαιτούμε όλα όσα αφορούν την πατρίδα μας, να συνοδεύονται με τη δισχιλιετή ελληνική ονομασία της. Δηλαδή ΝΙΚΟΠΟΛΗ.
   Είναι κορυφαίο ζήτημα σεβασμού της ιστορίας μας και των προγόνων μας.

-Νίκος Πετρίδης-

ΥΓ: Μετά τη δημοσιοποίηση του ανωτέρω κειμένου, επικοινώνησε μαζί μου ο συντονιστής της Επιτροπής Χορών της ΠΟΕ, κ. Στάθης Παπαδόπουλος, αποδέχεται και συμφωνεί με τις ανωτέρω επισημάνσεις οι οποίες οφείλονται σε αβλεψία και με διαβεβαίωσε οτι οι διορθώσεις θα γίνουν άμεσα. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ θετική και τον ευχαριστώ.