Trying to trace my Pontus...

Σο ποτάμ` τη Σουμελάς και σον Γιάμπολη...

Ση Παναγίας το ποτάμ` κάθουμαι κι αφουκρούμαι

και η ορμή του αποσβένει αυτά που τώρα ζούμε. 

Κι επέκει εξέβα σην Σαντάν, ση Γιάμπολη το ρέμα, 

με τα νερά τ` αδούλωτα, συνταιριασμένα μ` αίμα.

Ε ρε και νά`βγαινε ο Κούρτογλης, μέσα από τη δείσα

κι οι Τσιριπάντ` να φαίνουνταν, `σχυρά, παλικαρίσια.

Ατότε μέρ` θα χώνουνταν, αούτ` οι αφορεσμένοι,

ασά ταφία θά`ρχουνταν, όλοι οι αποθαμένοι...

Η αυτογνωσία και οι …αρκουδιάρηδες…

   Είμαι από τη γενιά που πρόλαβε στις επαρχιακές πόλεις να εμφανίζονται συχνά οι «αρκουδιάρηδες». Συνήθως γύφτοι (έτσι τους λέγαμε τότε τους Ρομά, ως «τριτοκοσμικοί politically incorrect»), οι οποίοι είχαν αλυσοδεμένη μια αρκούδα, την περιέφεραν στις γειτονιές και την έβαζαν να χορέψει. Βάραγαν το ντέφι και η αρκούδα χόρευε βαλς, ταγκό, έκανε ακόμα και τη …Βουγιουκλάκη. Όλα ήταν θέμα μίμησης και σκληρής εξάσκησης, με τον απαραίτητο βασανισμό του ζώου. Και όντως, τα κακόμοιρα τα ζώα μάθαιναν τα βήματα και «χόρευαν».

   Αυτή η εικόνα μου έρχεται στο μυαλό και γίνομαι κουραστικός, επαναλαμβάνοντας σε κάθε ευκαιρία ότι το παν είναι η αυτογνωσία. Ακόμα και στους χορούς.
   Δεν έχει κανένα νόημα να ξέρουμε τέλεια τα βήματα και τα τσακώματα και το ρυθμό κλπ κλπ κλπ. Πρέπει να ξέρουμε τι χορεύουμε, γιατί το χορεύουμε, τη σημασία του χορού, πώς έφτασε μέχρι εμάς, τι αξία και νόημα είχε για τους προγόνους μας αυτός ο τρόπος έκφρασης.
   Ίσως τότε αποκτήσει και για εμάς σημασία, πέρα από το γενικό και ανούσιο «χορεύω ποντιακά».
   Ίσως τότε ψαχτούμε περισσότερο και στα υπόλοιπα στοιχεία που χαρακτήριζαν τους προγόνους μας.
   Ίσως τότε καταλάβουμε ακριβώς το βάρος όσων κουβαλάμε στα γονίδια μας και αποφασίσουμε να συμπεριφερθούμε αναλόγως.
   Και κυρίως, ίσως τότε καταλάβουν και οι υπόλοιποι, ότι το σεβασμό τους τον αξίζουμε. Όχι για όσα δημιούργησαν οι πρόγονοί μας. Ούτε για όσα τράβηξαν. Αλλά γιατί συνεχίζουμε κι εμείς στο δρόμο τους. Κι αλίμονο σ` όσους προσπαθήσουν να βάλουν εμπόδια σ` αυτό το δρόμο…

   Μέχρι να το κάνουμε αυτό, πάντα θα βρίσκονται «αρκουδιάρηδες» να μας βαράν το ντέφι, να μας σέρνουν από το χαλκά στη μύτη, να μας καμτσικώνουν ή να μας δίνουν λίγη ζάχαρη ως υπάκουα ζωάκια.
   Ακόμα και μεταξύ μας λοιπόν, δεν αρκεί να ξέρουμε τα βήματα, τα δίστιχα, τις νότες. Την ψυχή πρέπει να μάθουμε και να καταλάβουμε. Την ψυχή…

Νίκος Πετρίδης

Χνάρια...

Σαντάς ρασία έμορφα, σην δείσαν μαθεμένα,

τ' ομμάτια μ' εγομώθανε, επέμ'ναν μα'εμένα...

"Επιστημονική" άποψη...

   Η εικόνα είναι αδιάψευστος μάρτυρας, αλλά μήπως ο κύριος Φίλης έχει διαφορετική «επιστημονική» άποψη; 
   Ναι, ξυλοκοπήθηκε άγρια ο κύριος Κουμουτσάκος, αλλά ήταν «απλή σωματική βλάβη» ή «επικίνδυνη σωματική βλάβη»; Ήταν «σχετικό διακεκριμένο έγκλημα απρόκλητης σωματικής βλάβης» ή μήπως ήταν «απόλυτο διακεκριμένο έγκλημα απρόκλητης σωματικής βλάβης»; 
   Δεν έχει σημασία τι θα αποφανθούν νομικοί και εισαγγελείς. 
   Η άποψη του κυρίου Φίλη (καθαρά «επιστημονικά») έχει τη δική της "βαρύτητα"...

Εθνοκάθαρση και Γενοκτονία – Η περίπτωση του Πόντου

   Λίγα πράγματα και από μένα (πολύ συνοπτικά), μέσα στα χιλιάδες που έχουν δημοσιευθεί τις τελευταίες μέρες:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι ορίζεται ως Εθνοκάθαρση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, εθνοκάθαρση αποτελούν οι ενέργειες που αποσκοπούν στο να «καταστήσει κάποιος μια περιοχή εθνικά ομογενοποιημένη, χρησιμοποιώντας μέσα όπως τη βία και το φόβο, προκειμένου να διώξει από την περιοχή εκείνους τους πληθυσμούς που ανήκουν σε μια άλλη εθνική ή φυλετική ομάδα».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Έγινε εθνοκάθαρση στον Πόντο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Απόλυτα ΝΑΙ.
Ήδη από το 1914, σε πολλές περιοχές υπήρξε βίαιη μετακίνηση ρωμαίικων πληθυσμών, με διάφορες δικαιολογίες. Σε άλλες περιοχές υπήρξε δράση ένοπλων συμμοριών, με σκοπό την τρομοκράτηση των ρωμαίικων πληθυσμών και την εγκατάλειψη των οικιών και των περιουσιών τους.

Ατώρα χόρεψον ση Φίλη τον γαϊτέν...

Ατώρα χόρεψον ση Φίλη τον γαϊτέν...

ΥΓ: "Το φολκλόρ δεν το φοβήθηκαν ποτέ οι εξουσίες..." (ανωνύμου Ποντίου).

Εκλογές στην Τουρκία – Νοέμβριος 2015

   Συνοπτικά, τεράστια προσωπική επιτυχία του Ερντογάν, ο οποίος (αν και όφειλε ως Πρόεδρος να είναι ουδέτερος) πήρε επάνω του όλο το ζήτημα των εκλογών.
   Το ΑΚΡ πήρε σχεδόν 50% και σχηματίζει πάλι αυτοδύναμη κυβέρνηση. Το CHP και ο Κιλιτσντάρογλου έμειναν στα ίδια (πάλι με κύρια δύναμη στην Ιωνία, στην Ανατολική Θράκη και στις αλεβίτικες επαρχίες). Το MHP και οι Γκρίζοι Λύκοι του Μπαχτσελί έχασαν σχεδόν πέντε μονάδες, που πήγαν όλες στον Ερντογάν. Τέλος, το HDP έχασε πάνω από δύο μονάδες, αλλά κατάφερε πάλι να αντέξει και να εκλέξει 61 βουλευτές.
   Η εικόνα του χάρτη, με τα παράλια της Ιωνίας και την Ανατολική Θράκη να αναδεικνύουν πρώτη δύναμη τους Κεμαλιστές, οι νοτιοανατολικοί νομοί το HDP και η υπόλοιπη χώρα τον Ερντογάν, δείχνει ξεκάθαρα το βαθύ διχασμό που υπάρχει στη σημερινή Τουρκία, με σαφή γεωγραφικά όρια.