Βόρειος Ήπειρος 1992

   Ο Ραμίζ Αλία πέφτει και το Κομμουνιστικό Κόμμα χάνει την εξουσία στην Αλβανία, μετά από μισό αιώνα. Οι Έλληνες αρχίζουν να οργανώνονται και αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. 
   Και στο μυαλό μου τοτινές, ανεξίτηλες εικόνες στη μνήμη. Ο πόθος για ελευθερία και δημοκρατία. Τα σχολεία χωρίς θέρμανση και παράθυρα. Οι εκκλησιές που έγιναν στάβλοι. Τα "Ζήτω η Ελλάς", γραμμένα με μπογιά στους τοίχους. Αργυρόκαστρο, Άγιοι Σαράντα, Δέλβινο, Γεωργουτσάτες, Επισκοπή, Μουζίνα, Βουλιαράτες, Δρόβιανη... 
   Τότε που παλεύαμε, γιατί ακόμα πιστεύαμε σε μια αναγέννηση του Περιφερειακού Ελληνισμού...

Νίκος Πετρίδης

Παρανοήσεις και άγνοια...

   Αγαπητοί φίλοι, τις τελευταίες ημέρες η συγκεκριμένη φωτογραφία εμφανίστηκε σε αρκετά προφίλ συμπατριωτών μας και συσχετίστηκε με τη 19η Μαΐου. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν την παρακάτω παρέμβαση.
   Οι δύο νεαρές γυναίκες είναι Αρμένισσες (όπως Αρμένιοι είναι και αυτοί που εμφανίζονται σχεδόν στο σύνολο των φωτογραφιών στις αφίσες που κυκλοφορούν Ομοσπονδίες, Σύλλογοι κλπ, για τη 19η Μαΐου).
   Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι του 1895 και οι δύο Αρμένισσες φορούν την κλασική νεανική αντρική φορεσιά των νοτίων (και κυρίως νοτιοανατολικών) περιοχών της Μικρασίας μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. 
   Η συγκεκριμένη φορεσιά είναι το σήμα κατατεθέν (όπως αργότερα τα ζίπκας στα "καθ` ημάς" βόρεια) των Αρμενίων φενταγίν του Επαναστατικού Κόμματος Τασνάκ, κατά την περίοδο της εξέγερσης 1894-1896 στις περιοχές του Μους και του Σασσούν, στα δυτικά και νοτιοδυτικά της λίμνης Βαν. 
   Την ίδια ακριβώς φοράει σε δύο φωτογραφίες (τις οποίες ευτυχώς διαθέτουμε) ο ηγέτης των Αρμενίων Αντρανίκ Οζανιάν (από τη Νικόπολη του Πόντου) που έδρασε για 30 χρόνια σε όλες τις περιοχές που εξεγέρθηκαν οι Αρμένιοι και όχι μόνο (πχ έδρασε και στο Βαλκανικό μέτωπο εναντίον των Τούρκων, στις τάξεις του βουλγαρικού στρατού, με τη δική του "Αρμενική Λεγεώνα").
   Η παρέμβασή μου έχει στόχο την πληροφόρηση όσων ενδιαφέρονται και μόνο.

Νίκος Πετρίδης

Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής, ΑΝΗΜΕΡΑ στις 19 Μαΐου, από τους Ποντιακούς Συλλόγους Αλεξανδρούπολης

   Μου είχε προταθεί και στο παρελθόν να συμμετάσχω ως ομιλητής στις εκδηλώσεις για τη 19η Μαΐου, αλλά οι εκδηλώσεις αυτές προγραμματίζονταν για άλλη ημερομηνία. Σταθερή μου θέση ήταν οτι συμμετέχω μόνο σε εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στις 19 Μαΐου και όχι όποτε "βολεύει" το κρατικό ελλαδικό πρωτόκολλο.
   Φέτος, αποδέχτηκα την πρόταση των Συλλόγων Ποντίων του Δήμου Αλεξανδρούπολης, για την εκδήλωση μνήμης που διοργανώνουν με την Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου, ανήμερα στις 19 Μαΐου.
   Ως σπονδή στη μνήμη των προγόνων μας...

Νίκος Πετρίδης
(Φωτορεπορτάζ από το Radio Maximum)

Κριμαία 1942

   Εδώ κάποτε βρισκόταν το ελληνικό χωριό Λάκι, στην κεντρική Κριμαία. Στις 23 Μαρτίου 1942, οι Γερμανοί εισβολείς ναζί και οι ντόπιοι Τάταροι συνεργάτες τους, περικύκλωσαν το χωριό, συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους και τους δολοφόνησαν εν ψυχρώ, άλλους με τα όπλα και άλλους καίγοντάς τους ζωντανούς. Άντρες, γυναίκες και παιδιά έμειναν άταφοι, δίπλα στα ερείπια του κατεστραμμένου χωριού.
   Σήμερα υπάρχουν λίγα χαλάσματα, ό,τι απέμεινε από το ναό του Ευαγγελιστή Λουκά (εξ ου και το όνομα Λάκι, που προήλθε εκ παραφθοράς), λίγοι τάφοι και ένα ταπεινό μνημείο που ύψωσαν επιζώντες του χωριού.
   Κατά τ` άλλα, η Eurovision ψήφισε ...Γενοκτονία των Τατάρων...

Νίκος Πετρίδης

Αλεξανδρούπολη - "Ελευθέρια 2016"

Καταγραφές του αείμνηστου Πολυχρόνη Νικολαΐδη

   Καταγραφές του αείμνηστου Πολυχρόνη Νικολαΐδη (Πολύτας) ασήν Σαντάν. Είναι τιμή για μένα η συνεργασία μας επί σειρά ετών τη δεκαετία του '90 και θυμάμαι με συγκίνηση τον πόθο και την αγωνία του να ανακαλύψει και να διασώσει όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία για την ιστορική μας κληρονομιά. Το έργο του συνεχίζει ο γιος του Μιχαήλ, πρόεδρος του Συλλόγου Πεύκων Αλεξανδρούπολης "Οι Ρίζες" και το "Μοτόσ' (μετόχιον) Σαντάς".

Νίκος Πετρίδης

Χριστός Ανέστη...

Χριστός Ανέστη, Νικοπολίτες - Κολωνιάτες και λοιποί πατριώτες.

Αισιοδοξία, ελπίδα και δύναμη!