Ο Ραμίζ Αλία πέφτει και το Κομμουνιστικό Κόμμα χάνει την εξουσία στην Αλβανία, μετά από μισό αιώνα. Οι Έλληνες αρχίζουν να οργανώνονται και αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους.
Και στο μυαλό μου τοτινές, ανεξίτηλες εικόνες στη μνήμη. Ο πόθος για ελευθερία και δημοκρατία. Τα σχολεία χωρίς θέρμανση και παράθυρα. Οι εκκλησιές που έγιναν στάβλοι. Τα "Ζήτω η Ελλάς", γραμμένα με μπογιά στους τοίχους. Αργυρόκαστρο, Άγιοι Σαράντα, Δέλβινο, Γεωργουτσάτες, Επισκοπή, Μουζίνα, Βουλιαράτες, Δρόβιανη...
Τότε που παλεύαμε, γιατί ακόμα πιστεύαμε σε μια αναγέννηση του Περιφερειακού Ελληνισμού...
Νίκος Πετρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου